We zijn alweer een bijna een jaar verder en vandaag zou de dag zijn dat we alles konden gaan afsluiten, maar dat liep even anders..
Wat vliegt de tijd! Niet normaal! De laatste blog was 28 maart. Toen waren de bestralingen net geweest en ging ik beginnen met chemotabletten. Dat was een traject van 5 maanden ongeveer. 31 maart de eerste dosering en 5 september de laatste. Vanaf de laatste blog tot aan nu heb ik vaak gedacht dat ik weer moest gaan schrijven, maar het kwam er steeds niet van. In de tijd van alle behandelingen had ik tijd genoeg op de dagen dat de kinderen gewoon naar de opvang en opa&oma gingen. Maar die dagen werk ik nu weer, dus de vrije tijd werd drastisch minder. Daar moet ik soms nog steeds een beetje aan wennen. Die tijd voor jezelf kun je wel heel snel aan wennen, maar het is weer afkicken als het weer weg valt. Ondanks dat er heel veel ziekenhuis afspraken waren, was alle vrije tijd echt heel fijn!
Maar goed, hoe gaat het nu met me? Dat is denk ik wel een beetje de vraag die iedereen in z'n hoofd heeft. Ik heb een kort antwoord, maar het gaat goed met me! Heel goed! Ik vind het soms eng om het te zeggen. Omdat het zo goed gaat ga ik bijna denken dat het wachten is tot het mis gaat.. En omdat het voor sommigen helemaal niet zo goed gaat na alle behandelingen, vind ik het soms moeilijk om te zeggen dat ik me echt goed voel. Er wordt vaak gezegd dat je nooit weer dezelfde persoon wordt, nadat je kanker hebt gehad, maar ik voel me eigenlijk ook niet echt anders. Wat natuurlijk heel fijn is. Ik werk weer tussen de 24 en 28 uur in de week, ga naar feestjes en sport zelfs 1x in de week. Dat deed ik voorheen niet. En zoals ik het nu ervaar heb ik het idee dat ik alles goed kan volhouden🙏🏽.
Tijdens mijn chemotabletten ben ik alweer begonnen met werken. Vanaf april ben ik mijn eigen salon weer volledig zelf gaan doen en volgens mij ben ik mei weer begonnen bij de beautyboerderij met halve dagen en dat langzaam weer opgebouwd. Die tabletten waren qua bijwerkingen heel goed te verdragen. Ik moest 's morgens 6 stuks en 's avonds ook. En daar moest 12 uur tussen zitten. Dat 2 weken lang elke dag en daarna een week rust. Om de 3 kuren moest ik weer bloed prikken. Ik heb alles af kunnen maken in dezelfde dosering, daar ben ik blij mee! Wel soms ook een dosering vergeten.. dat is wel een dingetje van chemokuren. Ik moet alles opschrijven anders gaat er heel veel mis. De enigste bijwerking die ik van de tabletten had, waren hele droge handen en soms pijnlijke voeten.
Doordat ik zelf in dit traject zit/zat ben ik ook mensen gaan volgen die hetzelfde meemaakten. Daar hoorde ik vaak dat ze het spannend vonden als de behandelingen klaar waren, want dan moet het lichaam het zelf weer gaan doen en moet je weer vertrouwen krijgen in je lichaam. Ik was alleen maar blij dat ik klaar was me die tabletten.. en het gevoel dat ik mijn lichaam niet kon vertrouwen heb ik nooit gehad.. tot in midden/half november.. Daar kom ik straks nog wel even op terug. De dag na de tabletten stapten wij op het vliegtuig naar Mallorca. We zijn lekker 8 daagjes met ons vieren weg geweest. Een heerlijke vakantie.. zonder muts.
In november vorig jaar na de chemokuren zijn we een midweekje weg geweest, maar dat was zo anders als nu. Toen was ik kaal, bleek.. Nu was ik veel meer mezelf. Op mijn haren na dan, maar dat weet daar niemand dus ik was gewoon net als iedereen, HEERLIJK! De eerste vliegen voor de kinderen. Maar ze deden het super, ik zou het zo weer doen. Het was wel heel warm. Zelfs Jax vroeg of we terug konden naar ons huisje (lees; hotelkamer), want hij had het zo warm. We hebben ons dus elke dag bij het zwembad vermaakt, boottocht gedaan en gezwommen in de zee. Zou zo weer terug willen, wat genieten was dit! Wil je graag meer zien van onze vakantie, op Insta heb ik wel wat mooie foto's filmpjes gedeeld van deze mooie herinnering!❤️
Maar dan, toch even terug komen op mijn periode in november. Ik was even helemaal van mijn padje. Dit heeft er dus ook mee te maken dat mijn operatie vandaag niet door is gegaan. (De reden is niet dat ik van mijn padje was, dat komt later) Eigenlijk zouden we na vandaag het hele proces kunnen afsluiten met de laatste operatie. De wissel operatie van expanders naar de siliconen. Ik had dat bewust met mijn chirurg in december gepland, na de kerst. Dan kon ik de kerst nog lekker werken in de salon en januari is toch altijd een rustige maand in mijn branche dus dat kwam mij het beste uit. Nu achteraf denk ik wel eens "had ik het toch maar eerder gedaan", maar goed. Als je alles van te voren weet kun je met een dubbeltje de wereld rond toch?
Het begon allemaal een beetje half november.. Ik kreeg steeds meer "duistere" gedachtes. Ik had in oktober een controle afspraak gehad bij mijn oncoloog en ze vroeg me dus of ik last had van benauwdheid of zere botten. Ik gaf aan dat ik astmatisch ben, maar dat ik niet het idee had dat ik meer benauwd was als anders. Ik zou niet weten hoe bot pijn voelt, dus ook vanuit gegaan dat ik dat niet had. Ze heeft nog even gevoeld maar voelde niets geks, dus ik mocht over een jaar terug komen voor controle en ondertussen ook controles in het Alexander Morno ziekenhuis. Toen kwam het, ik was ineens ontzettend benauwd en moest veel vaker mijn ventolin gebruiken. Dus mijn gedachtes gingen meteen op hol.. Het is mis.. Het zit nu in mijn longen.. Dit is niet behandelbaar.. Ik werd soms gek van mezelf.
We gingen toen een weekendje naar Zeeland. Dat zou met vrienden zijn, maar dat liep anders dus zijn mijn moeder en haar vriendin mee geweest. Dat weekend was een echte trigger. Mijn hoofd maakte overuren. Het gevoel dat ik ongeneeslijk ziek zou zijn nam de overhand. Dit zou mijn laatste vakantie zijn, mijn kinderen zou ik niet zien opgroeien. Zo ging het constant in mijn hoofd. Als ik een steekje voelde bij mijn heup of knie, dacht ik meteen weer dat het mis was. Toen besefte ik mij dat je inderdaad echt het vertrouwen in je lichaam kwijt bent na zo'n proces. Al deze "doem gedachtes" noemen wij bij ons Karel. De echte naam is hypochondrie. Ik heb van alles op google opgezocht, 's avonds als ik bij de kinderen was geweest en in bed lag kon ik er soms niet eens van slapen.
Dat weekend bedacht ik me ook ineens dat ik wel ergens een keer ongesteld moest worden. Ik bekeek het op mijn telefoon. Daar hield ik het bij, want mijn vergeetachtigheid laat het niet toe om te onthouden wanneer ik weer moet menstrueren. Ik zou dat weekend ongesteld moeten worden. Op vrijdag of zaterdag. Meestal begon het al iets eerder, dus ik wist eigenlijk al hoe laat het was. Met mijn zusje had ik via de app contact en vertelde dat ik overtijd was en dus ook last had van die gedachtes. Ik had de tranen in mijn ogen staan toen wij aan het appen waren. Maar ze zei meteen; "Mel, maak je niet druk, je hebt Karel". Toen viel alles op z'n plek. Door de hormonen in een de zwangerschap kan Karel opkomen en ook goed aanwezig zijn. Door mijn verleden heb ik al wel een trigger dat hij op komt zetten. Het ontstaat vaak wel door allerlei gebeurtenissen in je leven. Ik heb die maandag na het weekendje een test gedaan en het test streepje kleurde eerder dan het controle streepje. Conclusie; heel erg zwanger. Dat testte ik terwijl ik eigenlijk nog maar 3 of 4 dagen overtijd was en met een direct kleurende zwangerschapstest, dus het HCG was al dik aangemaakt in mijn lichaam.
Ik was er al direct van overtuigt dat deze zwangerschap afgebroken zou moeten worden. De chemotabletten waren nog maar 2 maand geleden en in mijn bijsluiter staat het advies om minimaal een half jaar te wachten. Ik heb dinsdag gebeld met mijn artsen, die hebben onderzoek gedaan bij de apotheker, die heeft de fabrikant van de tabletten nageplozen. Daar staat dat het advies is om 3 maand te wachten. Dat scheelt alweer 3 maanden. Omdat ze altijd een slag om de arm houden, hebben we samen met de artsen besloten om de verloskundige te bellen in plaats van de abortuskliniek. Want ik had alles al op google opgezocht en al bijna een afspraak gemaakt bij de abortuskliniek, want ik was ervan overtuigd dat dit kindje er nu nog niet mocht komen. Verloskundige gebeld dus.
Wij hebben een topper van een verloskundige praktijk. Ze was meteen enthousiast, want ze weet hoe groot onze wens voor een derde kindje is. Ze zei ons meteen dat we het niet moesten afbreken, Met de studie van de 13weken echo komen er al heel veel afwijkingen aan het licht, dus dan zouden we met 13 weken altijd nog kunnen ingrijpen. Van alle kant groen licht dus. Ik mocht van haar met 6 weken zwangerschap langs komen om te kijken of er überhaupt een hartje klopte. En die klopt! Een wondertje dus! Mijn lichaam die zo snel alweer denkt een zwangerschap aan te kunnen, hoe dan? Ondertussen ben ik morgen (30-12-2022) al 11 weken zwanger. Morgen hebben we nog weer een echo. Ik vind elke echo nu wel wat spannender of het hartje nog klopt. Ik denk dat we morgen ook al echt een babytje gaan zien, zo zin in! Het is nog wel even spannend natuurlijk, eerst tot de 13 weken en later tot de 20 weken. Deze zwangerschap zit wel minder in mijn hoofd dan die van Jax en Ivy, maar misschien wordt dat na morgen wel anders als we iets meer handjes en voetjes gaan zien op het scherm🥰.
Ik had eerst het idee om nog niet wat te delen met wereld. Alleen met de mensen om ons heen. Maar het vuurtje gaat nu zo hard dat de meesten het wel weten. Wat ook mag, want nu hebben we vreugde en blijdschap om deze zwangerschap en dat willen we ook delen. Niet alleen het verdriet mocht er iets niet goed gaan of als we toch moeten ingrijpen. Ook hoop ik te laten zien dat als alles goed gaat, er weer lichtpuntjes kunnen zijn na een heftige periode. We hebben hier dan wel niet voor gekozen op dit moment, maar het is wel heel erg welkom! Meer dan dat! En er zullen vast niet veel vrouwen in deze situatie zitten of terecht komen, maar als ze er wel zijn, dan kunnen ze lezen dat ze niet de enigste zijn. Hoe deze zwangerschap ook zal lopen.
Voor nu is het morgen even weer afwachten of alles goed is, maar ik heb er vertrouwen in. Dit kindje hoort nu al bij ons, anders had zij er niet voor gekozen. Ik denk dat het een meisje is, dan hebben we dat maar vast gezegd🤭💗 En zie je, het vertrouwen in mijn lichaam is weer helemaal terug!💪🏽
Reactie plaatsen
Reacties
Wat een prachtig nieuws !
Dit moet zo zijn 💕💕💕
Zo zo zo blij voor jullie....zo zie je maar weer....de wonderen zijn de wereld nog niet uit....🙌💗🍀🥰